İsmayıllı Yazarlarının yaradıcılığından
VƏTƏN HARAYI 
Əlin tətikdən çəkməz,
Gözləri almaz kimi.
Yuxu nədir bilməzlər,
Zaman qızıl misallı.
Ətraf çiskin, dumandı,
Hava qışın ayazı.
Amma içlərindəki
Çiçəkli yaz havası.
Hərdən mürgü arasa,
Sanki ətraf dil açır:
“ – Qalx ayağa, ay oğul!
Ətrafın düşmən dolu,
Önün tuzaqla dolu.
Vətən əsarətdədir…”
Səksənirlər yerindən.
Bu səs kimin səsidi?
Koroğlunun, Babəkin,
Qazan xanın səsimi?
Daşa dönmüş tarixi
Qopuzunda hifz edən
Dədə Qorqud səsimi?
Vətən eşqi səslənir,
Əsgərlərin qəlbində.
Qədəm qoyan torpaqlar
Ana qucağı kimi
Bir rahatlıq gətirir
Od-alovun içində…
-Mənfur düşmən,
İtil, get!
Vətənimin üstündən,
Tariximin üstündən!
-Dağlar əks-səda verir,
İgid əsgər səsinə.
Gedirlər irəliyə…
Kükrəyən dəniz təki,
-Bax, o dağlar arxası
Bizim əziz Şuşadı!
Sevinc gözləri parlar…
Xudayar dilə gəlir:
“- Şuşanın dağları
Başı dumanlı,
Qırmızı köynəkli,
Yaşıl tumanlı.
Dərdindən ölməyə
Çoxdur gümanlı…”
Bülbültək xoş avazı
Yayılır Vətən üstə
Yağışa həsrət düşən
Çöllərtək cana dolur:
Hər dağ, təpə, çəmən, çöl
-Vətənin hər qarışı…
Xudayarın ecazkar
Səsi dillərə düşür.
Eşqi dillərə düşür.
Səslənir hər könüldə,
Dillənir hər könüldə.
Nur üzlü Şəhidimiz!
Turac Məmnun,
Buynuz kənd tam orta məktəbinin Azərbaycan dili və ədəbiyyatı müəllimi
Rövşən Ağayev (Niyali)
Bu dağlara nə olmuş?
(Uşaqlıq dostlarıma)
Bu dağlara nə olmuş,
Boylanırlar yollara
Elə hey küskün-küskün.
Bəlkə çən, bəlkə çiskin
Kövrəldib bu dağları?
Bu dağlardan hər payız,
Köçər durna qatarı.
Bu ayrılıq çağında
Niyə ötürər köksün
Min hicran görmüş dağlar!
Min tufan görmüş dağlar!
Bu dağların göz yaşın
Bulud içib ağlayır,
Bu dağların söz-sovun
Sükut alıb saxlayır.
Payız-qış sərhədində
Ümidini yoxlayar –
Oğul yetirmiş dağlar!
Oğul itirmiş dağlar!
Bu çəmənlər, talalar
Bir yanğılı ümidlə
Niyə belə qovrular?!
Bu yollar, bu cığırlar
Həmdəm axtaran təki
Hara belə qıvrılar?
Bu bulaqlar, bu çaylar
Kimi belə haraylar?
Qayaların alnında
Qırışlar çoxalıbdır.
Qayaların sərtliyi
Elə bil yox olubdur.
Bu dağlara nə olub?..
Bu dağlar belə kövrək,
Qəlbi yuxa deyildi.
Bu dağlar ömrümüzdə
Təkcə xəyal deyildi,
Təkcə yuxu deyildi.
Lahıc, 1982-ci il
Vətən sevgisi
(Almaniyada hərbi xidmətdə olduğu vaxtda)
Çoxdandır dağlara çıxmamışam mən,
Ocaqsız olmuşam, odsuz olmuşam.
Vətən torpağına baxmamışam mən,
Lakin demirəm ki, yurdsuz olmuşam.
Onu daşıyaraq ürəyimdə mən,
Hətta zövq almışam gözəlliyindən.
Çoxdandır buz kimi soyuq sulardan,
Zümrüd bulaqlardan içməmişəm mən.
Coşaraq saf, təmiz, şux arzulardan
Gözəl yaylaqlara çıxmamışam mən.
Lakin canladaraq xatirələrlə
Onlarsız ömrümü vermədim yelə.
Çoxdandır gəzərək sahillərində,
“Dəli” Girdimanı eşitməmişəm.
Nə də bir kölgəli kolun dibində
Oturub ləzzətlə çörək yemişəm.
Bunsuz olmuşamsa, kədərlənmişəm,
Vətən torpağıdır ürəyim, sinəm.
Girdimançay
(Fərqli variant)
Hikkələnsə, yatağına sığışmayır,
Gur, dəlisov nərəsindən batır qulaq.
Çılğınlaşır, sahilləri viran qoyur,
Qara-qonur pəncəsini uzadaraq.
Zaman keçir, nənidəki körpə kimi.
Uyuyaraq yatağında yırğalanır.
O halından bu halına körpü kimi,
Ürəyim də qucağında yırğalanır.
O coşanda, qayalarla pəncələşir,
Azadlığın həsrətini çəkənlərtək.
Sakitləşsə, ləpələri inciləşir,
Gözlərində göz yaşları tökənlərtək.
Pıçıldayır, qucağında axır onun, –
Dağdan çoban tütəyinin həzin səsi.
Düşünürəm: bu dəlisov dağ çayının
Nədən şirin layla olur zümzüməsi?
Coş, Girdiman! Coşsun ürək, coşsun ilham,
Coş, Əzizim! Coşğunları sevir həyat!
Tək yazda yox, il uzunu coşaq müdam,
Qoy səsimiz zirvələrdə çalsın qanad!
Lahıc, 1979-cu il
Analar o zaman böyük sayılar
Dağ dağa söykənər, insan insana,
Mərd haqqa söykənər, namərd böhtana.
Pöhrələr qayğısız boy ata bilməz,
Ətəkdən tutmalı, ətəksiz bir kəs.
Qayalar o zaman möhtəşəm olar,
Qartal balasını qartal eyləsin.
Analar o zaman böyük sayılar,
Yad, yetim uşağa balam söyləsin.
Lahıc, 1979-cu il
Yenidən doğulsunlar
Siz təsəlli verməyin,
Pislərin pisliyindən
Məni kədər bürüsə.
Könlümü almayın, qəm
Fikrimi, düşüncəmi
Öz ardınca sürüsə.
Bir əfələ güləntək
Bu halımı qınayın.
Yazığınız gəlmədən
Qəlbimə köz bağlayın
Yaraları qoparın
Qoy qan bürüsün məni
Kədər, qəm əvəzinə
Qəzəb dalğalarıyla
Parçalansın bu sinəm.
Soyuyan ocaqları
Kül örtər, bilirsiniz.
Məni kədər sarısa
Sönən ocaq sanın siz.
Nə təhər istəsəniz,
Varlığımı yandırın.
Soyuyan hisslərimi
Tezcə alovlandırın!
Yox! Təsəlli verməyin,
Tutulsam göylər kimi,
Vıyıltılı küləktək
Qəm-kədər səmasından
Qovun fikirlərimi.
Qoy onlar şaqqıldayıb
İldırımtək olsunlar
Dəli tufandan sonra
Füsunkar bir dünyada
Yenidən doğulsunlar.
Yenidən doğulsunlar.
1978-ci il
MÜƏLLİM
65 yaşında təqaüdə yola salınan müəllimlərə
Təbrikə yığışıb səni sevənlər,
Başlayıb yağışı şirin sözlərin.
Sinif otağından, dərs jurnalından,
Ayrılmaq istəmir nurlu gözlərin.
Müəllim – dünyada ən böyük addır,
Niyə kövrəlirsən, niyə dolursan.
Qara saçlarına təbaşir qonub.
Ağsaqqal, ağbirçək, müdrik olursan.
Boylanıb baxırsan ötən günlərə,
Əkdiyin ağaclar düşübdür bara.
İndi xəyalında tək bir sual var –
Bu yetkin yaşımda gedirəm hara?
İllərlə dan yeri ağaran zaman,
Tələsdin məktəbə, ziya evinə.
Düşündün – qazanım halal duz-çörək,
Balalar doyunca yeyib, sevinə.
Çəkdiyin zəhmətin haqqı böyükdür,
Evdə oturmadın qarda, qışda da.
Gənclik həvəsilə döyünür ürək,
Var ol, müəllimsən sən yüz yaşda da.
Taledən hərənin var qismət payı,
Sənin ömür payın ziyadı, nurdu.
Dünən dərs dediyin dəcəl uşaqlar,
Düşmənin əlindən aldı bu yurdu.
Haqqında danışır hərə bir ağız,
Sən isə dinləyib kədərlənirsən.
Təşəkkür oxunur baxışlarından,
Nə qədər qismətdir, bizimlə birsən.
Müəllim, adına qurban olum mən,
Həmişə əzizsən, sevimlisən sən!
Yolunda can vermək səadət olar,
Sən bizim anamız, atamız – VƏTƏN!
Kifayət Xalıqova-Ələkbərova,
İsmayıllı Rayon Uşaq-Gənclər İnkişaf Mərkəzinin əməkdaşı
Səmədim
Şəhid Səməd Hüseynzadə üçün
Gör nələr varıymış sənin qanında,
Vətən sevgisi var həyacanında,
İgidlik, kişilik sənin canında,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Düşmənləri nifrətinlə dağladın,
Qeyrətinlə əldə silah saxladın,
Şəhidləri hər bir zaman ağladın,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Qərənfillər bir boyda, bir biçində,
Qəhrəmansan, qəhrəmanlar içində,
Adın, özün şəhidlərin köçündə,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Yerin cənnət, cənnətgülü, ləçəksən,
Cənnət quşu, göydə uçan mələksən.
Şəhidimsən, ətirli bir çiçəksən,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
İki dünya arasında bir qüdrət,
“Ad günü”ndür, ürəklərdə məhəbbət.
Keçirdirik sənsiz belə həqiqət,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Cənnətdəki, “Ad günü”n də mübarək,
Qarşında baş əyib, çiçəklər əkək.
Balamızsan, hər ağrını biz çəkək,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Etibarın, saf niyyətin barı var,
Şəhidliyin zirvəsində təmiz qar.
Surə yazdı, nəsillərə yadigar,
Bənzəyirsən oda, közə Səmədim.
Sönməz ocağı
Polkovnik-leytenat şəhid Tağıyev Ruslan Fuad oğluna
Şöhrətindir Vətənimin incisi,
Cəsarətin Koroğlunun “Misri”si,
Hünərindir döyüşlərin “Cəngi”si,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Ruslan cəsur, mərd igidim, oğulum,
Qüdrətim, hikmətim şirin noğulum,
“Zəfər” kitabında dastan, nağılım,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Tacısan Vətənin şanlı səsinə,
“Qeyrət” qalasısan Yer kürəsinə,
İgidsən, igidlik xəritəsinə,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Qəhrəmanım, canım, arxa, dayağım,
Həyat yollarında nurlu mayağım,
Günəşli səhərdə doğan növrağım,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
O, atəşdir, od-ocaqdır sönməyir,
O, bayraqdır, zirvələrdən enməyir,
O, məğrurdur, dediyindən dönməyir,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Qarşında baş əyib çiçəklər əkək,
Üç balan var, ürəkləri tən bölək,
Cənnətdəki yeni yaşın mübarək,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Surə deyir, gözlərimin yaşısan,
Vətənimin torpağısan, daşısan,
Şəhidimsən, ürəyimin başısan,
Vətən sevgisinin sönməz ocağı.
Surə Ziyadqızı,
“Qızıl Qələm”, “Xan Qızı Nətavan”, “İlin Şairi” və s. ali media mükafatı laureatı, şair-publisist
Analar
Anadır qadının ikinci adı,
Ana da, qadın da yüksəkdə durar.
Hər qadın ürəyi fərqli dünyadı,
Onun həssaslığı, incəliyi var.
Hər yerdə sülhsevər olur analar,
Əminlik arzular öz balasına.
Oğullar anadan güc, qüvvət alar,
Ana da güvənər öz qalasına.
Övladlar Vətənin bağında çiçək,
Analar günəşdir, daim nur saçar.
Ana övladına bağlayar ürək,
Qorxu da, qəzəb də anadan qaçar.
Gərək hər anaya heykəl qoyula,
Sülh ola, analar şəhid verməyə.
O, sadiq Vətənə, elə, oğula,
El ana önündə gərək baş əyə!
Adamlar
Adam var, hamının dostu, əzizi,
Adam var, üzünü çevirir görən.
Sərvətdir adamın safı, təmizi,
Biri pay alandır, biri pay verən.
Adamın yaxşısı halallıq sevər,
Nadanı, şeytanı dəyər qəlbinə.
Qanı təmiz olan – kişi, igid, ər,
Əyrisi əyilər, çəp baxar sənə.
Heç vax könül qırmaz zatı olanlar,
Heç kəsin malına dikməz gözünü.
Kimin ki əsli var, soyu, kökü var,
Daim uca tutar adam sözünü.
Nizami Göyçəli
Saxladın
Yusif Mahmudovun xahişi ilə şəhid Xəyyam Daşdəmirov üçün
Amansız əcəli salıb heyrətə,
Vətəni əbədi miras saxladın.
Ölümü öldürüb ölümün ilə,
Əbədi dünyada cənnət haqladın.
Şəhidlər ölmür ki, buyurub Allah,
Onların ruhuyla açılır sabah.
Vətən yer üzündə şəhidə pənah,
Göydə qılmanlarla ülfət bağladın.
Zəfər müjdəsindən olanda soraq,
Şəhidin qanıyla yuyuldu qınaq.
Əcəlin əlini sıxmazdan qabaq,
Yağılar bağrını çarpaz dağladı.
General Poladın əmriylə Xəyyam,
Yaratdın ölkədə bəxtəvər əyyam.
O gündən Qələbə eləyir davam,
Sevinc yaşlarıyla, Yusif, ağladın.
Zəfər xəbərləri gəldi silsilə,
Türkün qüdrətini düşmənlər bilə.
Matəmdən çıxmağa gələn nəsilə,
Qələbə soraqlı gün soraqladın.
Tanrı şəhidlərin verir savabın,
Silir vücudundan ölüm əzabın.
Silahla yazmağa tarix kitabın,
Şükür, nəsib oldu, sən varaqladın.
Bəydadaş Cəfərli,
AYB və AJB-nin üzvü, Prezident təqaüdçüsü
Layla de, laylay
Tapa bilsəm əgər yuxu yerini,
Olar belə yuxu paydan gözəl pay.
Bayatı sarıdan qalmayıb geri,
İstəmirəm olam laylasıza tay,
Al məni qoynuna, layla de, laylay.
Ay anam, eşidin, bilin, ay Vətən,
Yaş yox, yaşantılar salıb saça dən.
Qaçırır gözümdən yuxumu dərd-qəm,
Qoymur yatam məni bu qədər, bu say.
Al məni qoynuna, layla de, laylay.
Buludu dağıdıb, duman yaran da,
Olsun unudulmaz, yaddaqalan da.
Sən mənə dil deyib, layla çalanda,
Düşünüm sel axır, nərildəyir çay,
Al məni qoynuna, layla de, laylay.
Kəs başım üstünü, söylə “Şikəstə”,
Ol soz deməyində şeir həvəsdə.
Uymayıb talana, getməyib qəsdə,
Layla xəstəsinə dönmüşəm ay… ay…
Al məni qoynuna, layla de, laylay.
Tərk etməli olub ömürü, yaşı,
Aparmış olacam nisgili, yaşı.
Görün başım üstə, Vətənin daşı,
Torpağım, üstümə səpələn lay-lay,
Al məni qoynuna, layla de, laylay.
Tamam Nur Tağlabiyanlı
