“Boz qurd” adlandırılan bu kitabda dünyasını yaradıcılığının ən məhsuldar çağında dəyişmiş, türk dünyasının çox böyük, lakin təvazökarlığı üzündən olduqca az tanınmış vətənpərvər şairi Oqtay İsmayıllının hələ işıq üzü görməmiş, ürək-ürək gəzməyə, dillər əzbəri olmağa layiq şeirlərinin bir qismi verilmişdir.
Bu kitab mərhum şairin sayca 8-ci, vəfatından sonra ailə üzvləri tərəfindən çap olunan 4-cü kitabıdır.
Qüdrətli qələm sahibi Oqtay İsmayıllının gələcək nəsillərə miras qoyduğu əsərlərinin təkrarlanmadan, hələ neçə-neçə müxtəlif adlı kitablarda oxuculara təqdim olunacağına əminik.
Ümidvarıq ki, “Boz qurd”u diqqətlə oxuyan hər bir oxucu şairin növbəti kitabının tezliklə çap olunması arzusu ilə yaşayacaqdır.
Üç söyüd çıxıbdır qulaq falına
Orada – talanın lap bərisində
Ay ki şəfəq səpir meşə yoluna,
Şirin bir həyəcan içərisində
Üç söyüd çıxıbdır qulaq falına.
Bir bulaq oxuyur nə vaxtdan bəri:
“Sabah görüşümə qızlar gələcək”.
Sevincdən uçunur söyüdün biri;
Deməli, arzusu, eşqi güləcək.
Çayın dodağından nəğmə süzülür:
“Öpür sularımı məhəbbətim Ay”.
İkinci söyüdün gözləri gülür;
Onun ürəyindən deyir axı çay.
Külək bir bayatı çəkir: “Nə qədər
Bəxtəvərəm, yarım gözləyir məni!”
Üçüncü söyüdün yanağında tər…
Görüş həvəsilə hörür telini.
Oraq kimi biçir səmanı qəmər,
Üç kölgə düşübdür meşə yoluna.
Üç söyüd – üç nazlı, utancaq dilbər
Çıxıbdır bu axşam qulaq falına.
11.08.1978
Göy qurşağı
Göy qurşağı –
səmanın bulud çuxasının
yeddi rəngli vəznəsi,
damlaların rənglərə çevrilmiş
səsi, nəğməsi.
Göy qurşağı –
şəfəq içən qətrələrin
ilahi təbəssümü,
Təbiətin sazının
yeddi simi.
Göy qurşağı –
Günəşin
minlərlə su zərrəsinin güzgüsündə
əks olunan yanağı,
xoşbəxtliyə gedən yolun üstündə
səadət tağı,
Baharın
Torpaqdan öpüş istəyən dodağı.
14.08.1978