Xalisə Təkbaş kimdir?

Qısa arayış: Xalisə Təkbaş Türkiyənin Adana şəhərində anadan olub. Erkən yaşlarından şeirə maraq göstərib. İlk şeiri 1975-ci ildə çap olunub. Şeirləri Türkiyənin bir sıra nüfuzlu qəzetlərində, çoxsaylı antologiyalarında yer alıb. Radio və televiziya proqramlarında səsləndirilib. “Məndəki “Sən”i yaşa” (2010), “Üşüyən Günəş” (2012) adlı kitabların müəllifidir.

X.Təkbaşın şeir yazmaqla yanaşı fotoqrafiya sahəsinə böyük marağı vardır. Tərəfindən bir neçə ədəbiyyat və sənət birlikləri yaradılıb. O, beynəlxalq aləmdə, eləcə də Türkiyədə keçirilən müxtəlif ədəbi-bədii festivalların təşkilatçısı, iştirakçısı, qalibi və mükafatçısıdır.

İki qızı, bir oğlu, üç nəvəsi var.

ADANA’M

Bunaltsa da nemin, sıcağın, yazın,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

Ölürsem de kabrim burada kazın,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

Çukurova Parkın dolup taşıyor,

Her bölgeden insan sana koşuyor.

Bir kaç milyon bir arada yaşıyor,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

Her beş vakit eller kalkar duaya,

Seyhan, Ceyhan hayat verir ovaya.

Bereket yağdırır Çukurova’ya,

Her halin bir güzel senin Adana’m.

Arı bal yapmaya gezer güllerde,

Aşığın, şairin, türkün dillerde.

Söylenir, okunur bütün illerde,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

Türkoğlu Türk, araştırdım soyunu,

Ye kebabı. değiştirir huyunu.

İlaç diyor içen şalgam suyunu,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

Adana’m, değişmem seni dünyaya,

Ben sana aşığım, düştüm sevdaya.

Denizinde yüzüp çıktım karaya,

Her halin bir güzel senin, Adana’m.

TORUNLARIM

Bir tanecik torunlarım,

Sizler benim yarınlarım.

Cumhuriyet ürünlerim,

Okuyun, cahil kalmayın.

Okuyanlar aydın olur,

Okuyanlar huzur bulur.

Okuyanlar görev alır,

Okuyun, cahil kalmayın.

Sizinle birlikte gezem,

Sevgimi mısraya dizem.

Sevgili torunum Gizem,

Okuyun cahil kalmayın.

Sanki benim bahar yazım,

Aydın alim olmak lazım.

Can torunum, Aslınazım,

Okuyun, cahil kalmayın.

Sizinle okuyup yazam,

Hoş sohbettir sözlerimiz.

Türkiye bizim yurdumuz,

Okuyun, cahil kalmayın.

YAZ, GÜLÜM

Sensiz baharımı hazan sarıyor,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

Zifiri sevdalar beni arıyor,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

Hicran yarasında kanayan güldüm,

Hasretinle her gün sarardım, soldum.

Sabaha çıkmayan rüyamı böldüm,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

Aşkın poyrazıyla savruluyorum,

Acılar içinde kavruluyorum.

Sevda hamuruyla yoğruluyorum,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

Sıralı özlemler geceyi bağlar,

Sensizlik acısı canımı dağlar.

Hasretin gönlümde coşup da çağlar,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

Ben gönlünün sazı, sen tel olaydın,

Çaldıkça coşarak bana geleydin.

Şarap olup kadehime dolaydın,

Umudumu yapraklara yaz, gülüm.

NEREDESİN?

Seni arıyorum

Hüznün darağacında,

Yalnızlığımda, suskunluğumda

Söyle, neredesin?

Sen, sevmelerle soluyorsun

Gecenin en kayıp saatlerinde

Neredesin?

Sensizliğinle soluyorum

Heyecanlı bekleyiş, ah oluyorum

Kalbin dörtnala giden şah oluyorum

Seni arıyorum,

Mat oluyorum. Neredesin?

Şimdi çok uzaklardayım.

Sonbahar ezgilerinde geziniyorum,

Saçlarının içinde gizleniyorum.

Sazın teline dokunduğumda

Sen oluyorum.

Rüzgar olup savruluyorum

Aşkınla boğum-boğum boğuluyorum

Sen neredesin?

Çaldıkça kemanı

Dökülür mısralara birer-birer

Saçların ezgisinde

Ben olurum

Damlıyor ruhumda ki ince sızı

Sen oluyorum…

ÜŞÜYEN GÜNEŞ

Gecenin bir vaktinde

Mehtap da yürüdü.

Uzandı, dokunmak istedi ay ışığına.

Tan yeri ağarırken

Sen yine yoktun.

Yalnızlıklarında

Üşüyen güneşin de yoktu.

Uçurumun kıyısında

Kırmızı şarap kadehi elinde,

Usul-usul yudumladı.

Suskun dudaklar

Yudumlarken

Seni düşündü.

Tutmak istedi ellerinden.

Ama yine yoktun.

Tenin ıslaklıklarında

Sessizce yürüdü.

Yalnızlığın yaşanmışlıklarında.

Düşlerin her soluk alışında,

Acıya ruj diyen ayazlarda.

Sabahın seher yelinde

Ama yine yoktun.

Elinde kırmızı şarap

Kaç kez iç geçirdi

İsmin gizlerinde

Karakışları sürgüledi

Kalbinin kozasına.

Güneşe açan çiçekler

Hüznün ağır yorqanını

Usulca kaldırarak

Acıyı süren ayazları

Usulca susturdular.

Dudaklarında kan damlaları

Dolaşırken; güneş üşüyordu

Utancından…

SON BAHAR HAZANI GÖZ YAŞIM OLDU

Kurudu yaprağım savruldum bu gün,

Hazan çöllerinde kavruldum bu gün.

Dermanım kalmadı, yoruldum bu gün,

Son bahar hazanı göz yaşım oldu.

Mevsim değişiyor, kalmışım sensiz.

Sevdam uzaktan salmışım sensiz.

Meğer gizli aşık olmuşum sensiz,

Son bahar hazanı göz yaşım oldu.

Unutulmaz izler bıraktın bana,

Kavuşmak mümkün mü, ıraktın bana.

Hüzünüm, sevincim meraktın bana,

Son bahar hazanı göz yaşım oldu.

SENİ ÇOK ÖZLEDİM

Seni çok özledim, uzak olsan da,

Kaç günlük ömrümüz kaldı desen de.

Hayalin bendedir, hiç gelmesen de,

Söylemiştim sana, ben gidiyorum.

Umudum tükendi, geçmiyor yıllar,

Senin hasretinden yüreğim ağlar.

Yokluğun kalbime karalar bağlar,

Söylemiştim sana, ben gidiyorum.

Sevdanın bakışı, hüzündür yüzü,

İçimdeki sızı ağlatır sözü.

Pişmanlık duyarken geçmiyor izi,

Söylemiştim sana, ben gidiyorum.

Hasretin içimde tükenmez dağlar,

Gözümde tütüyor sensizlik yıllar.

Döküldü yapraklar, soldu umutlar,

Söylemiştim sana, ben gidiyorum.

HALİSE TEKBAŞ

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir