Qocaldım    

İllər keçdi, zaman verdi hökmünü,

Mən bilmirəm, niyə belə qocaldım?

Əyilməzdim, əydi qüssə, qəm məni.

Qar ələndi, qara telə qocaldım.

Yavaş-yavaş nur azaldı gözümdən,

Taqət getdi qollarımdan, dizimdən.

Gileyliyəm indi özüm-özümdən,

Bu dünyada gülə-gülə qocaldım.

Uzaqlara yolum düşmür haçandı.

Bir söz desəm sözüm keçmir haçandı.

Gənclik getdi yəqin məndən utandı,

Zərrə-zərrə gülə-gülə qocaldım.

Qəzetlərdə bir şeirim görünmür,

Məclislərdə, başda yerim görünmür.

Bir vaxt üzə gülənlərim görünmür.

Yaxşı-pisi bilə-bilə qocaldım.

Mən Şakirəm sözü belə qurtarım.

Nə yaxşı ki, evimizdə var yarım!

Cavanlığı necə geri qaytarım?

Gənclik birdə düşməz ələ, qocaldım.

Yanıb-yanıb, döndüm külə qocaldım.

Şakir Xəyal